-
1 czynić
\czynić cuda Wunder vollbringen\czynić postępy Fortschritte machen\czynić wszystko, co możliwe alles tun, was möglich ist\czynić zadość czemuś etw +dat Genüge tun, etw +dat Tribut zollen -
2 czy|nić
impf książk. Ⅰ vt 1. (robić) to make, to do- czynić hałas to make a noise- czynić honory domu to do the honours pot.- czynić komuś krzywdę to harm sb, to do sb harm- czynić postępy to make progress- czynić przygotowania do czegoś to make a. carry out preparations for sth- czynić spostrzeżenia/uwagi na temat czegoś to make observations/comments about sth- czynić z czegoś użytek to make use of sth- czynić komuś wstręty (trudności) to put obstacles in sb’s way a. path; (przykrości) to make things uncomfortable for sb- czynić dla kogoś/czegoś wyjątek to make an exception for sb/sth- czynić wrażenie na kimś to make an impression on sb- ich przechwałki nie czyniły na niej żadnego wrażenia their bragging made no impression on her whatsoever- czynił wrażenie niedorozwiniętego he seemed retarded a. gave the impression of being retarded- pałac czynił wrażenie ruiny the palace looked like a ruin- czynić wszystko, co możliwe to do everything possible a. everything one possibly can- czynić zamęt to stir up trouble- wysiłki czynione na rzecz pokoju efforts towards peace- odsunął się trochę, czyniąc mi miejsce he moved up a little to make room for me- nie czynił tajemnicy ze swych zamiarów he made no secret of his intentions- czynili, co mogli they did what they could- nie czyń mu nic złego don’t do him any harm- przebacz im, Boże, bo nie wiedzą, co czynią Bibl. forgive them, Lord, for they know not what they do- propozycje te czynią zadość naszym żądaniom these proposals satisfy our demands- nie powinnaś mu czynić próżnych nadziei you shouldn’t raise his hopes like that- czynić cuda [osoba] to work a. perform miracles także przen.; [lek, kuracja, osoba] to do a. work wonders- wiara czyi cuda faith works miracles ⇒ uczynić2. (nadawać cechy) to make, to turn [sb/sth] into; to render książk.- czynić coś bezużytecznym to render sth useless a. worthless- kłopoty czyniły go odpornym na trudy życia his troubles made a. rendered him impervious to life’s hardships- głód czynił zwierzęta odważnymi hunger made the animals more daring- czynili z nich posłuszne sobie narzędzia they turned them into mere tools in their hands ⇒ uczynićⅡ vi 1. (postępować) to do- czynił tak zawsze he always did that- słusznie pan czyni, że dba pan tak o swoje zdrowie you’re quite right to be so health conscious2. (stanowić) to make- to czyni razem dwieście złotych that makes a. comes to 200 zlotys altogetherⅢ czynić się 1. (stawać się) to become, to get- wrzask czynił się coraz donioślejszy the scream became louder and louder- czyniło się coraz ciemniej it was getting darker and darker ⇒ uczynić się2. (zacząć istnieć) to turn into- i nagle z kaczki czyni się królewna and all of a sudden the duck turns into a princess ⇒ uczynić się■ nie czyń drugiemu, co tobie niemiło przysł. do as you would be done by przysł.; treat others as you would like to be treated yourself przysł.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czy|nić
-
3 wstrę|t
m sgt (G wstrętu) disgust, revulsion- czuła do niego wstręt he disgusted a. revolted her- nabrał wstrętu do cebuli he developed an aversion to onionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wstrę|t
См. также в других словарях:
czynić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, czynićnię, czynićni, czyń, czynićniony {{/stl 8}}– uczynić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle: robić, stwarzać, powodować coś : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czynić — ndk VIa, czynićnię, czynićnisz, czyń, czynićnił, czynićniony 1. «wykonywać, robić coś, być czynnym, działać» Wszystko, co czynił, czynił z pasją. ∆ Czynić jakimś, kimś, czymś «powodować stawanie się jakimś, kimś lub czymś» ◊ Czynić cuda… … Słownik języka polskiego
robić [czynić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}trudności {{/stl 13}}{{stl 7}} przeszkadzać komuś w osiągnięciu, załatwieniu czegoś, utrudniać komuś coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Administracja robiła komuś trudności z uzyskaniem zezwolenia. Nie będziemy czynić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wstręt — m IV, D. u, Ms. wstrętęcie 1. blm «bardzo silne uczucie niechęci wobec czegoś lub kogoś; odraza, obrzydzenie» Chorobliwy, fizyczny wstręt. Instynktowny, mimowolny, nieprzezwyciężony wstręt. Dreszcz, odruch wstrętu. Uczucie wstrętu. Maskować… … Słownik języka polskiego
wstręt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wstręcie {{/stl 8}}{{stl 7}} silne uczucie obrzydzenia, odrazy wobec czegoś lub kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chorobliwy, instynktowny wstręt. Wstręt do pająków. Nabrać wstrętu do kogoś. Odwracać się ze… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
